سخت محتاجم به خلوتگاهِ طور سامرا            قـلب تاریکـم شده محـتاج نـور سامرا

می‌شود دل، گیرِ این منزل اگر عاشق شود            با دو لقمه نانِ حضرت، از تنور سامرا

سهم دوری را دل دیوانه بر هم می‌زند            با سلامـی بر امـامـان صبـور سامـرا

با وجود این کریمان هرچه تحریمش کنند            جای حیرت نیست می‌چرخد امور سامرا

پَست را آقا و کوچک را عزیزش می‌کنند            پادشاهی را ببین در چشم مور سامرا

شکر حق که دور تا دور حرم ساکن شدند            شیعـیان عاشق و جِیْـشِ غـیور سامرا

تا خود بحر النجف هم می‌رسد این بوی خوش            عـطر لیمـوی حرم از راه دور سامرا

لالم از توصیف این لذت، چشیدن لازم است            خـواندن یک جامعه دورِ قـبور سامرا

غالبا هرکس حرم رفته روایت کرده از            نیمه شب‌های غریب و سوت و کور سامرا

عاقبت این شهر را مهدی گلستان می‌کند            می‌رسد یک روز هم روز سرور سامرا